Handle Playboy ปฏิบัติการเปลี่ยนนายเพลย์บอย

    ViViD
(Reno+Shin)

Handle Playboy ปฏิบัติการเปลี่ยนายเพลย์บอย
บทนำ

ณ คฤหาสถ์หลังหนึ่งในโตเกียว
"อืมม์" เสียงครางงึมงำดังมาจากเตียงของคุณชายตระกูลนี้ที่อาศัยอยู่คนเดียวเพราะพ่อแม่ไปทำงานต่างประเทศเละทิ้งให้ลูกชายเอาไว้ญี่ปุ่น จึงทำให้ลูกชายขาดความอบอุ่นและได้พา...
"ตื่นแล้วเหรอครับดาร์ลิ้ง" เสียงชายหนุ่มถามหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆ เฮ้อ~ เมื่อคืนเล่นเอาเหนื่อยแทบตายแน่ะ อย่างนี้จะต้องให้รางวัลหน่อยแล้ว ชายหนุ่มคิดอย่างเ้จ้าเล่ห์
"อื้อ...เรโนะเมื่อคืนนี้น่ะมือความสุขมากเลยนะ" หญิงสาวบอกเขาหลังจากที่ได้รับรสจูบอันเเสนอ่อนโยนมาจากเขาและเธอก็เอามือเรียวเล็กนั้นลูบไล้ไปตามแผงออกอันแข็งแรงของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน
"ผมก็มีครับ^^ แต่ว่านะ..." ชายหนุ่มเว้นวรรคไว้เพื่อให้หญิงสาวลุ้นกับคำพูดถัดไปที่เขา
"แต่ว่าอะไรคะ" หญิงสาวอ้อน
"คุณทำให้ผมเกือบหมดแรงเลยนะครับ แล้วข้าวเช้าผมล่ะใครจะทำให้เพราะแม่บ้านกว่าจะมาก็ตั้งนาน" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเชื้อเชิญเพื่อให้หญิงสาวอยู่ต่อ
"แหมเรโนะคะ" หญิงสาวส่งเสียงกระเซ้า "แค่นี้ทำมาเป็นบ่นฉันเคยได้ยินมาว่าคุณน่ะนอนกับผู้หญิงคนอื่นได้ถึงเช้าของอีกวันเลยนะคะ กะอีแค่5-6ชัั่่วโมงอย่างคุณน่ะไม่มีทางบ่นว่าหมดแรงหรอกค่ะ"
"โหยยยย อากิอ่า~ อย่าพูดแบบนั้นสิคะพูดเหมือนกับว่าอากิน่ะไม่ถึงใจเลย" ชายหนุ่มส่งเสียงอ้อนหญิงสาวที่ตอนนี้ลุกขึ่นนั่งแล้วหยิบเสื้อผ้าของตนมาใส่
"ก็มันจริงรึเปล่าล่ะคะ ฉันน่แค่6ชั่วโมงที่นอนด้วยกันกับคุณแต่ผู้หญิงคนอื่นที่เคยนอนกับคุณนอนได้ถึงยันเช้า" ว่าเสร็จไม่พอยังทำแก้มป่องให้ชายหนุ่มหมั่นเขี้ยวอยากจะฟัดอีกสักรอบแต่ว่าตอนนี้ดันหมดแรงไปกับเมื่อคืนซะแล้ว- -'
"ไม่จริงสักหน่อย ผู้หญิงพวกนั้นน่ะแค่ทำให้ผมสนุกไปยันรุ่งเช้าแต่คุณทำให้ผมหมดแรงเลยนะ ใครแรงกว่าใครคุณก็น่าจะรู้" ชายหนุ่มเขยิบตัวกระซิบใส่หูของหญิงสาวเล่นเอาหญิงสาวต้องหลบหน้าหนีด้วยความเขินอายเพราะเสียงของเขาเซะซี่มากกกก
"ก็ได้ค่ะเรโนะฉันจะอยู่ต่อ" หญิงสาวบอกอย่างยอมแพ้
"เย้!!!" ชายหนุ่มส่งเสียงร้องดังลั่นบ้าน (พี่โนะ: คฤหาสถ์ต่างยัยคนเขียน อิชั้น: ขอโทษเฟ่ย)
"แต่..."
"แต่?" ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างสงสัย
"คุณต้องให้อากิกลับไปก่อนหนึ่งชั่วโมงหลังจากที่คุณทานเสร็จแล้วนะคะ" อากิต่อรอง
"ง่า ทำไมล่ะครับอยู่กับผมจนเที่ยงไม่ได้เหรอ" ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาวที่ตอนนี้ใส่เสื่อผ้าครบชิ้นและเตรียมลงไปทำอาหารเช้าให้เขา
"ไม่ได้ค่ะเพราะอากิมีประชุมและอีกอย่าง" หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาเศร้าๆ "ฉันอยู่กับคุณไ้ด้แค่คืนเดียวเท่านั้นคุณก็รู้" หญิงสาวบอกก่อนจะลงไปข้างล่าง
ตุ้บ
เสียงชายหนุ่มกระเเทกตัวเองกับเตียงอย่างหมดอารมณ์ เมื่อกี๊นี้อุตส่าห์ไปได้สวยแล้วแท้ๆ ไอ้คำพูดว่าอยู่ได้คืนเดียวไม่น่าพูดมันออกมาเลยนะอากิ
เขาคิดอย่างเซ็งก่อนที่จะไปแต่งตัวเพื่อไปกินอาหารเช้า

หลังจกาที่อากิออกจากบ้านเขาไปแล้วสองชั่วโมง เขาก็นั่งดูทีวีเพื่อแก้อาการเหงาที่เพิ่งเพิ่มลิมิตความเซ็งให้เขาขึ้นมา
"บ้าเอ๊ย!" ชายหนุ่มสบถก่อนที่จะทิ้งรีโมตทีวีไปบนโซฟาอย่างอารมณ์เสียแล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนโต๊ะเพื่อต่อสายหาเพื่อสนิทด้วยความเซ็ง
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"รับสิโว้ยไอ้เพื่อนบ้า" (อิชั้น: พี่โนะบ้าไปแล้วT^T)
"(อ่ะโหลๆๆ ใครน่ะ" ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"โหย กว่าจะรับได้นะไอ้เพื่อนเรียวงะบ้า" เขาด่าเพื่อนตัวดีที่กว่าจะรับโทรศัพท์ รู้มั้ยตูเซ็งมากๆๆๆๆๆ
"(แล้วมีอะไรถึงโทรหาฉันได้)" ปลายสายถามด้วความขุ่นข้องใจ ไอ้เพื่อนคนนี้ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาแต่วันนี้กลับเป็นบ้าอะไรเนี่ยถึงได้โทร- -*
"เหงา เซ็ง เบื่อโว้ยยยยยย"
"(เฮ้อ~ แล้วแกจะให้ฉันทำไงวะ)"
"ไม่รู้อ่ะ ทำยังไงก็ได้ให้ตูหายเหงา หายเบื่อ หายเซ็งสักทีจะตายอยู่แล้ว!" เขาตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างหัวเสีย วันนี้มันอะไรกันวะอารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลยหงุดหงิดๆ
"(แล้วตูจะทราบมั้ยวะครับไอ้คุณเพื่อน= =')"
"ฮึ่ย!"
"(อืม...งั้นเอางี้ไปร้านเหล้าไอ้คัสมันเห็นมันบอกเพิ่งเเต่งร้านใหม่เลยอยากให้ไปฉลอง)" (อิชั้น: ก๊งแต่หัววันเลยรึคะพี่เรียว- -')
"อยากไปนะแต่ตูกลัวเจอเจ๊ซีซี่ ยังสยองไม่หาย" เรโนะว่าพลางทำท่าขนลุก
"(เออ ไม่เจอหรอกน่ะไปเหอะทุกคนมากันหมดเลยนะ)" ปลายสายกระตุ้นให้เพื่อนตัวดีไปงานนี้กับเขาเพราะเพื่อนสมัยมหาลัยมากันหมด
"เออๆๆ ไปก็ไปแล้วเจอกันตอนกี่โมงอ่ะ"
"(อืมมม เอางี้แกเสร็จเมื่อไหร่โทรหาฉันนะเดี๋ยวฉันจะบอกว่าไปเจอกันที่ไหน)" เรียวงะบอกเพื่อน
"ตกลง" เรโนะว่าแล้วกดวางสาย
ดีเหมือนกันแฮะจะได้คุยกับไอ้พวกนั้นยันโต้รุ่งไปเลย เรโนะคิดอย่างสุขใจก่อนจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วโทรหาเรียวงะ